Even een berichtje in deze zorgwekkende tijden. Gewoon omdat we nu noodgedwongen niet normaal kunnen werken. Dan moet je de zinnen anderszins verzetten.
Maar ook om onze zorgen te delen met U in de hoop van gedeelde smart.
Juist bij ons in de regio begint het nijpend te worden, of is het eigenlijk al. De oproep van de Brabantse ziekenhuizen stemde ons bedroefd. Want dat een dame tot tranen geroerd op TV de rest van het land opriep, om onze mensen op te vangen, maakte veel indruk. En dan komt nu onze nieuwe minister van Corona met de mare, dat hij het eerder genomen besluit van zijn voorganger om mondkapjes in te gaan vorderen toch maar niet uit gaat voeren. Met blijvend gevolg dat nu de criminele handel in preventieve middelen ongehinderd doorgang kan blijven vinden.
In de tandheelkunde is het belang en niet belang van monddoekjes basale kennis.
Daarom weten wij dat monddoekjes wel degelijk preventief kunnen werken, doch alleen mits doordacht gebruikt.
Zelfs monddoekjes zonder ffp3 (deze kunnen alleen echt antiviraal werken en zijn nu helemaal niet meer te krijgen) kunnen zo voor bescherming zorgen, als je daar maar voldoende rekenschap van geeft. Maar zelfs het gebruik van ffp3-mondmaskers geeft nooit 100% bescherming.
Wellicht een beetje vergelijkbaar met onze politiek als het ware. Of anders gezegd onze nieuwe realiteit.
Nu we een week gesloten zijn, neemt onze angst voor de toekomst niet af. Wel maakt de actuele onvermijdelijkheid het, dat je het wel moet accepteren. Velen zitten al dan niet werkloos thuis. Anderen blijven voor ons werken al dan niet met letterlijk gevaar voor eigen leven. Bij ons allen overheerst, denken wij, de onzekerheid.
Humor is juist nu ook van groot belang. Ons motto is niet voor niets ‘een nieuwe dag een nieuwe lach’.
Niet om alles weg te kunnen lachen, maar een zekere luchtigheid kan ook opluchten.
Onze band met Suriname is duidelijk en daarom delen wij deze recent uitgebrachte waarschuwing van de autoriteiten aldaar.
Enerzijds omdat men daar dit juist als ernstige waarschuwing neemt. Als een Surinaamse dame zegt; “doe het, je gaat zelf zien”, doe je er echt heel goed aan dit uiterst serieus te nemen om het juist niet te doen.
Anderzijds zou onze premier dit zo doen, dan gaat men het waarschijnlijk juist wel doen.
Verschillende volksaarden dus, maar de angst delen we allemaal gelijk.
In dit kader en omwille van enig tijdverdrijf het volgende.
Jaren geleden tijdens een trip door het ongerepte bos van Suriname, werd ons meer dan duidelijk hoe prioriteiten elders anders genomen worden dan wel ingeschat. Een wellicht kromme parallel naar de hier genomen maatregelen maar enfin, leest of ziet u zelf.
Nancy was een zelf benoemde toeristenleidster van enkele Amerikaanse toeristen, die voor het eerst in de jungle waren. Die ochtend stond een boswandeling met een gids op de rol en na het opstaan greep ze naar de insectenspray, dat ze royaal over zich heen spoot. In een verstikkende doch verstandige lucht van DEET voegde ze zich bij ons en haar gezelschap en ze had er zin an. Die DEET was trouwens het enige verstandige dat ons van Nancy is bijgebleven.
We stapten in de korjaal en staken reikhalzend naar al het overweldigend natuurlijk schoon van wal.
De tocht over de rivier bracht ons langs kleine nederzettingen, ontstaan uit de destijds gevluchte slaven. Deze ‘marrons’ prefereerden het onbekende bos boven nog een minuut langer op de bekende plantages.
Terwijl hun vrijheid bijna tastbaar was, vroeg Nancy zich in alle ernst af; waar al die spelende kindertjes op de rotsen toch naar ‘college’ moesten om te gaan studeren? Ze vroeg nog net niet waarom er daar geen cheerleaders stonden te springen.
Maar bleef het daar maar bij met Nancy, want de eerste soela (stroomversnelling) diende zich aan.
“Oh yes!”, gilde ze enthousiast boven de Johnson buitenboordmotor uit en zette zich schrap, verbaasd gade geslagen door de gids.
Hij stuurde de korjaals echter niet de soela in maar naar de oever en we werden verzocht uit te stappen.
“Are we there yet?”, vroeg Nancy blij, alsof we al die tijd nog niet in het bos zaten?
De gids wees ons een pad, dat van de rivier af leidde. De bedoeling was; dat de mannen de korjaals zouden dragen om de voor gewone toeristen te gevaarlijke soela te omlopen. Verderop zouden we dan weer verder veilig over de rivier kunnen. De mannen begonnen te lopen over het pad, maar Nancy vond dat enorm om. Ze vroeg dan ook waarom we niet langs de oever konden blijven lopen. Want omlopen ‘just seemed very silly to Nancy’.
“Te gevaarlijk”, zei de gids slechts en liep het pad op.
“I want to go down this way”, riep ze hem eigenwijs na, uitdagend met haar handen in haar heupen. En hij antwoordde; “doe het en je gaat zelf zien.”
Niet veel later hoorden we Nancy dus moord en brand gillen. Ze was in het water gevallen.
De gids liep onverstoorbaar verder en zei slechts; “heb toch gezegd.”
Van die prioriteiten dus. Nancy heeft het net overleefd. Maar ze was maar wat pissed op de gids. Nancy had haar prioriteiten duidelijk niet op orde.
Maar bleef het daar maar bij met Nancy …
Na de lunch mochten we de omgeving verkennen. Op een gegeven moment stond Nancy in haar kringetje voorovergebogen te kijken naar iets op de grond.
“This is so special”, zei er eentje. En de ander was ook zo blij, dat ie dat live zien kon.
Toen wij informeerden wat er te zien was, zei één van die Amerikanen, een bioloog naar zeggen; dat ze een wel heel zeldzame spin hadden ontdekt en steeds verder bukten ze zich voorover.
De gids kreeg het in de gaten en vroeg wat er aan de hand was.
“Look at this marvel of a spider. So rare, he only has seen pictures of it in books and he’s a biologist!”, zei Nancy enthousiast. En zij maakte al aanstalten om op haar knietjes te gaan zitten, om dat zeldzame beestje nog duidelijker van nog dichter bij te kunnen observeren.
‘TSJAK!!!’
De gids aarzelde geen moment en kapte met zijn kapmes die uiterst zeldzame spin door midden.
Wel!
Hysterische kreten van Nancy, hoe hij dat nou zo kon doen en zo. Moordenaar werd zelfs gegild en meer van die termen.
De gids haalde daarover zijn schouders op en zei slechts als reactie op de totale ontreddering van vooral Nancy: “is gevaarlijk.”
Daarmee had hij Nancy een enorme dienst geleverd. Want hij had ook kunnen zeggen; “je gaat zelf zien.”
Kortom beste mensen, hou je aan de adviezen en be safe!